“Wij kunnen niks zonder onze ketenpartners”
Als Meldpunt op het snijvlak van zorg en veiligheid, besta je bij de gratie van de meldingen die binnenkomen. Een nieuwsbrief voor potentiële melders – de partners uit het sociale werkveld – vinden ze dan ook geen overbodige luxe. Aan het woord zijn Lucelle van Hövell, directeur Veilig Thuis, en Joep van den Boogaard, teammanager Bijzondere Zorg.
Contact onderhouden
Lucelle heeft er een duidelijke mening over: “Wij kunnen niks zonder onze lokale partners uit de keten. Het is aan hen of zij een melding doen en bij ons advies inwinnen. Voor ons is het dus ook heel belangrijk om goed contact te onderhouden met deze partners. Al langer wilden we een nieuwsbrief uitbrengen over relevante ontwikkelingen, praktijkvoorbeelden en de manier waarop we samenwerken. Nu de coronadrukte is geluwd en onze afdelingen weer op sterkte zijn, vinden we het een goed moment. De nieuwsbrief kan een mooie aanvulling zijn op alles wat we al doen in het contact met onze samenwerkingspartners.”
Leerbijeenkomsten
Belangrijke contactmomenten zijn bijvoorbeeld de leerbijeenkomsten vanaf 2021. Centrumgemeente Nijmegen organiseert deze bijeenkomsten samen met Veilig Thuis. Eerst voor de wijkteams van alle gemeenten in Gelderland-Zuid en nu komen de organisaties van jeugdbescherming aan de beurt. Ook het onderwijs moet een belangrijke partner worden, vindt Lucelle. “Docenten zien veel in de klas. Op dit moment komt slechts 4% van de meldingen via scholen binnen. Ik wil toe naar 10%.” Ter illustratie noemt Joep een recente casus bij Meldpunt Bijzondere Zorg: “We krijgen een melding van een persoon met verward gedrag die zichzelf vervuilt. Bij het huisbezoek komen we erachter dat er 3 schoolgaande kinderen in deze situatie leven. Waarom maakt de school geen melding bij Veilig Thuis?”
Regierol gemeenten
Omdat er minder wachtlijsten zijn, heeft Veilig Thuis meer ruimte om initiatieven met samenwerkingspartners te ontplooien. En om op verzoek van gemeenten aan te sluiten bij gesprekken over onveiligheid. Joep voelt die ruimte bij Meldpunt Bijzondere Zorg iets minder. “Het aantal trajecten loopt in de laatste jaren snel op. Vorig jaar sloten we af met 1.800 trajecten en dit jaar komen we uit op 2.100 trajecten als het zo doorgaat. Wij zijn er voor de geëscaleerde zorg in de regio. Het gaat om complexe trajecten voor een heel kwetsbare doelgroep. Mensen die niet de juiste hulp krijgen of deze niet vragen en zich in nijpende situaties bevinden. Wij zijn er om hen op dat moment zo snel mogelijk naar passende hulp te begeleiden. Maar liever zien we natuurlijk dat die hulp door andere partners al eerder in het traject wordt geboden en dat escalatie niet nodig is. De gemeente heeft hierin een regisserende rol.”
In de ogen kijken
Het moge duidelijk zijn: in het gevoelige sociale werkveld is goede samenwerking met partners onontbeerlijk. Als het aan Joep ligt liefst toch nog ‘ouderwets’ via fysieke ontmoetingen. “Wij hebben bij onze teams in Tiel en Nijmegen een interventieteam waarin collega’s van verschillende partners gedetacheerd zijn. Zij zitten bij ons aan de bureaus. Het werkt zoveel beter als je even bij elkaar kunt langslopen. Vaak denk je dat je het over hetzelfde hebt, maar dan bedoelt die collega van de andere organisatie het toch net iets anders. Andere cultuur, andere gebruiken, andere uitleg. En dan ontstaat er miscommunicatie.” Lucelle herkent dit ook bij Veilig Thuis. Eensgezind besluiten zij het interview met de boodschap: voor goede samenwerking moet je elkaar af en toe in de ogen kunnen kijken.